GrizzlyButts "Curves of Sidereal Cosmos" album review

Distorted Force Curves of Sidereal Cosmos  Rating [3.5/5.0]

Here we’re treated to a truly underground and very independent release from Thessaloniki, Greece with the third album from progressive metal band Distorted Force. They’re not ultra-modern nor are they an odd power metal band as you might expect. ‘Curves of Sidereal Cosmos’ is akin to early Depressive Age, Thought Industry, and perhaps post-’88 Fates Warning in that they work a massive, well-considered concept into ornate and riff-oriented heavy metal structures. They touch upon death and thrash metal guitar and vocal work as they slash through extended performances that are clever and in the tradition of true progressive metal that isn’t all about pompous performance or cheesy slick production values. The death metal growls and twisted riffing reminded me of Disciples of Power when they were transitioning from a thrash band towards a prog-death style but with a lot more melodrama and less drug-induced paranoia. This was a very limited self-release, I think less than 100 copies, so check it out while it is still possible.

 

https://grizzlybutts.com/2019/04/22/re-animation-20-albums-left-for-dead-in-2018/?fbclid=IwAR1dv23eBEPWD3Vs0MSW1Ta8bQr4iLAn1uHLrU2jGyJPCGexW8FVDPlbg-k

Guitar Scream reviews "Curves of Sidereal Cosmos"

DISTORTED FORCE, os deuses gregos que tocam Metal

Os Distorted Force são uma banda grega formada em 2008, e já com alguns bons trabalhos lançados, vindo a crescer e a conquistar o respeito pelo fãs do metal.

Com uma proposta diferente, juntando heavy metal, death e metal progressivo, lançaram em 2018 o seu álbum “Curves of Sidereal Cosmos”, e segundo eles próprios, trata-se de um álbum conceptual que dá sequência a uma história que vem se desdobrando desde o primeiro trabalho da banda.

Os mais de 11 minutos de “Barrows of Doom”, tema que abre o disco, é uma mistura de sons diferentes, já deixando bem clara a proposta de diversidade musical que a banda quer apresentar. Com uma mescla de  partes lentas, forte uso de teclados, e mudanças bruscas, a música ganha peso e rapidez. Instrumentos individualmente muito bem colocados na música, fazem de“Barrows of Doom” um óptimo cartão de visitas.

Nos restantes temas do álbum, os Distorted Force fazem uso de vocais líricos e guturais postados de forma muito natural pelo vocalista Spiros Emmanouilidis. Vale a pena destacar também os óptimos grooves pesados, além dos trabalhos de guitarra de Nikos Felekis e Nick Hatjigogos, que criam uma harmonia musical muito interessante, diante do desafio de integração de estilos musicais diversificados.

Destaque também para o tema “Raven”, com pouco mais de 20 minutos, tendo sido inspirado no poema de Edgar Allan Poe. A música por si só já é uma jornada. Abre de uma forma dramática, alterna entre o pesado e lento transitando com uma facilidade assustadora pelo death e pelo metal progressivo.

Numa entrevista dada pela própria banda  fica claro que em “Curves of Sidereal Cosmos” a intenção era justamente essa: “Nós não gostamos de nos impor limites musicalmente. Tentamos manter a mente e os ouvidos abertos.  Então, não nos importa qual estilo ou subgénero de metal que melhor se adapta para uma música… nós vamos em frente”.

“Curves of Sidereal Cosmos” é um disco fascinante, poderoso, autêntico e muito bem trabalhado. Uma grata surpresa que merece uma atenção especial. Certamente uma banda  que abre um caminho para um nível diferente e interessante de composição e canções.

 

 

Distorted Force is a Greek band formed in 2008, and already with some good works released, growing and gaining respect for metal fans. With a different proposal, joining heavy metal, death and progressive metal, they released their album "Curves of Sidereal Cosmos" in 2018, and according to them, it is a conceptual album that follows a story that has been unfolding since the first work of the band. The more than 11 minutes of "Barrows of Doom", the song that opens the album, is a mix of different sounds, making clear the proposal of musical diversity that the band wants to present. With a mix of slow parts, strong use of keyboards, and abrupt changes, the music gains weight and speed. Individual instruments very well placed in music, make "Barrows of Doom" a great business card. In the remaining themes of the album, Distorted Force make use of lyrical and guttural vocals posted very naturally by vocalist Spiros Emmanouilidis. Also worthy of note are the great heavy grooves, plus the guitar work of Nikos Felekis and Nick Hatjigogos, which create a very interesting musical harmony, facing the challenge of integrating diversified musical styles. Also noteworthy for the theme "Raven", with just over 20 minutes, was inspired by the poem of Edgar Allan Poe. Music by itself is already a journey. It opens dramatically, alternating between heavy and slow moving with a frightening ease through death and progressive metal. In an interview given by the band itself it is clear that in Curves of Sidereal Cosmos the intention was precisely this: "We do not like to impose limits musically. We try to keep our minds and ears open. So we do not care what style or subgenre of metal best suits a song ... we go forward. " "Curves of Sidereal Cosmos" is a fascinating, powerful, authentic and beautifully crafted record. A welcome surprise that deserves special attention. Certainly a band that opens a path to a different and interesting level of songwriting and composition.

http://guitarscream.com/2019/06/distorted-force-os-deuses-gregos-que-tocam-metal/?fbclid=IwAR3SdB13mUKHG0d0ZO72XGeMZmuSu28idB1s95C6s-UjJJb6NYFRg32tEX4

Experience the Power Magazine reviews "Curves of Sidereal Cosmos"

 

Curves of Sidereal Cosmos revirew ROCKWAY.GR

 

DISTORTED FORCE: “Curves of Sidereal Cosmos”
Written by Ιορδάνης Κιουρτσίδης
Monday, 16 July 2018

Τρία EPs και δυο full length από το 2010 συν το νέο φρέσκο “Curves Of Sidereal Cosmos” από τους Θεσσαλονικείς Distorted Force, δεν τη λες και μικρή δισκογραφική συγκομιδή. Απεναντίας δείχνει ότι αυτή η μπάντα διανύει το peak δημιουργικότητάς της. Και το σημαντικότερο; Η συγκεκριμένη, εκτός από κορυφή δημιουργίας, είναι επίσης και κορυφή καλλιτεχνικής ποιότητας. Τι θέλω να πω;

Θα εξηγηθώ από την αρχή. Το concept “Curves Of Sidereal Cosmos” είναι ένας πανέμορφος δίσκος παλιακού αλλά και ασφαλέστατα ουσιώδους progressive metal, που αναμειγνύει τόσο τη λυρικότητα όσο και την death μελωδική βαρβαρότητα που απαντάς σε κυρίως ευρωπαϊκής τεχνοτροπίας σχήματα. Με πιο σημαντικό ατού θα έλεγα το υψηλότατο αξιομνημονευτικό πηλίκο του σε σχέση με το δαιδαλώδες του ακούσματος. Μια έκδηλα καταρτισμένη μπάντα που τα θέματά της είναι πολυσχιδή αλλά έχουν λογική αλληλουχία χωρίς να χάνεται η μπάλα, παρά το χρονικό εύρος στο οποίο απλώνονται οι – από μεγάλες έως και τεράστιες – συνθέσεις.

Πανέξυπνη riff-ολογία που πηγαινοέρχεται ανάμεσα στην τεχνική prog / power, την speedy – απολαυστική – μελωδική death metal και στην straight doom πλευρά (με μεγάλο μερίδιο της τελευταίας να ανήκει κυρίως στους παλαιούς Anathema και η πτυχή αυτή να συνοδεύεται και από γυναικεία φωνητικά) από τους Νίκο Φελέκη και Νίκο Χατζηγώγο, διακριτικά keyboards που δεν καπελώνουν σε κανένα σημείο τον metal χαρακτήρα από τον Μάριο Ιωαννίδη, έξοχο, διαβασμένο rhythm section, με τον drummer Μάρκο Διαμαντόπουλο να καθοδηγεί τις ταχύτητες μαεστρικά και πυκνές, πλουραλιστικές μπασογραμμές από τον Θάνο Παλλίδη.

Πίσω από το μικρόφωνο, ο Σπύρος Εμμανουηλίδης ο οποίος είναι εντυπωσιακός. Εύρος έκφρασης, πειστικότητα και θαυμάσια ερμηνεία, είτε στα καθαρά μέρη, στα οποία παρουσιάζει έντονη θεατρικότητα εγκολπώνοντας χροιές παρόμοιες για παράδειγμα του Jan Lubitzki των Depressive Age ή αυτή του Devon Graves των Psychotic Waltz, χωρίς καμία προσπάθεια επιτήδευσης, στα growls του δε, αναδεικνύεται συγκρατημένη οργή και μίσος, όσο και μια κακή, μοχθηρή εκφορά των στίχων που λειτουργεί με καλά αποτελέσματα.

“Barrows of Doom” με ακουστικό intro και Metal Church / Lethal / Fates Warning διάθεση αρχικά και doom συνέχεια, μου θύμισε αρκετές φορές τα “Crimson” των Edge Of Sanity, με πολλά επί μέρους Fates Warning και “αλλού” σφήνες (όπως αυτή από το soundtrack του “Νονού” - της ταινίας μανάρι μου, όχι του δικού μου) και εξαιρετικό power επίλογο, “Dreamworld's Forest” με παλαιών Psychotic Waltz / Fates Warning riffing και doomy γέφυρα, το ομότιτλο track το οποίο θα έλεγα ότι ανήκει στο χώρο του τεχνικού doom / death metal (με ένα Ulver-ικό άρωμα κυρίως λόγω των καθαρών εκφραστικών φωνητικών, με Dark Tranquillity-ική άποψη και φοβερά up tempo death metal σημεία), εξαιρετικό το “Tumulus” με τα Maiden-ικά solos και κλείσιμο με το μεγαλεπήβολο 20λεπτο “Raven”, με αλλεπάλληλα layers, διάχυτη Fates Warning ατμόσφαιρα, σαρωτικά death metal θέματα που φέρνουν κάτι από Mekong Delta μέσα τους και “στοιχειωμένα” back φωνητικά, ένα ολοκληρωμένο έπος.

Η παραγωγή με παρέπεμψε σε ανάλογες παραγωγές των 90's, έχει ένα live συναίσθημα και προσωπικά τη βρήκα ιδανική. Σίγουρα και πάντα σηκώνει βελτίωση αυτό το θέμα και ίσως με μια πιο “πλούσια” παραγωγή το “Curves Of Sidereal Cosmos” να ακουγόταν “σύγχρονο” αλλά είμαι βέβαιος ότι ίσως και να χανόταν αυτό το μοναδικό true prog feeling της εποχής που οριζόταν το είδος.

Ευχαριστούμε το rockway.gr για την κριτική του στο καινούριο μας album "Curves of Sidereal Cosmos". progressive metal ως ιδίωμα, παράγοντας ουσιαστικά – με τις Anathema doom παρεμβολές – κάτι εξίσου αυθεντικό που γραπώνει τo νου και δεν τον αφήνει να αποσπαστεί. Ευέλικτες συνθέσεις, άρτια εκτελεσμένες, έντονη προσωπικότητα και τελικώς ένα progressive doom / death κόσμημα. Επαναφορά σε αίτια αγάπης προς το ιδίωμα που χάριν της τιτλικής ονομασίας του, έχει υποφέρει τα πάνδεινα από τη φλυαρία και την επίδειξη τεχνικών δυνατοτήτων που απομυθοποίησαν όλο αυτό το εικαστικό ρεύμα. Απεναντίας, το “Curves Of Sidereal Cosmos” θα ήθελα κάποτε στο μέλλον να αναγορευθεί το ίδιο σε “μυθικό”. Του αξίζει και θα νιώσω δικαιωμένος για τους Distorted Force.

Rockway.gr

https://rockway.gr/posts/20732-distorted-force-curves-of-sidereal-cosmos/

Curves of Sidereal Cosmos review WORLD OF METAL MAGAZINE

 

Curves of Sidereal Cosmos review ROCK OVERDOSE

 

Ημερομηνία δημοσίευσης: 8 Σεπτεμβρίου 2018

 

 

Η ζωή μοιάζει να κάνει κύκλους και να σε φέρνει πολλάκις πίσω σε πρόσωπα, καταστάσεις και στη συγκεκριμένη περίπτωση, συγκροτήματα τα οποία συνάντησες παλιά και συνεχίζουν να πορεύονται με γνώμονα τη μοναδικότητα τους και την πεποίθηση ότι ποτέ δε θα γίνουν ένα με τη μάζα. Ένα εξ'αυτών και οι Θεσσαλονικείς Distorted Force, συγκρότημα που πρόλαβα κατά τη γέννηση τους μένοντας παλιότερα στη Νύφη του Βορρά και που είχα άμεση επαφή με το πρώιμο υλικό τους. Έτσι έγινα μάρτυρας και της αρχικής καθαρά κλασσικομεταλλάδικης έκφρασης, όπως και στη συνέχεια της προοδευτικότητας που μπήκε στη μουσική τους και τους έκανε τελείως διαφορετικό συγκρότημα σε σχέση με αυτό που γνωρίσαμε στα πρώτα του βήματα. Έτσι το ομότιτλο τους ΕΡ του 2010 φέροντας τον τίτλο του συγκροτήματος ακολουθήθηκε το 2011 από το 2ο ΕΡ ''A Dead Man's Dream'' και το 3ο ΕΡ ''Depersonalization''. Αν μή τι άλλο, δε βιάστηκαν ποτέ να κάνουν το πολύ μεγάλο βήμα και πήραν το χρόνο τους για να φτάσουμε στο 2013 και να κυκλοφορήσει το παρθενικό τους full-length ''Fields In Desolation'' και το 2014 ο δεύτερος δίσκος ''Taken By Force''. 5 κυκλοφορίες μέσα σε 5 χρόνια και με την ποιοτική συνέπεια που τους διέκρινε ως τότε, οι Distorted Force μάλλον περισσότερο λόγω της ροής των πραγμάτων παρά επειδή οι ίδιοι το είχαν ως σκέψη, έγιναν μία από τις μπάντες-σημεία αναφοράς όλου του Ελληνικού προοδευτικού ήχου.

 

Πέρασαν 4 ολόκληρα χρόνια από τότε και το σεξτέτο μας χαρίζει την 3η (και πάντα κρίσιμη για κάθε συγκρότημα) ολοκληρωμένη δουλειά του, η οποία ονομάζεται ''Curves Of Sidereal Cosmos'' και τολμώ να πω ότι είναι το μέχρι σήμερα καλύτερο τους δισκογραφικό δείγμα. Να εξηγηθούμε εξ'αρχής γιατι πολλούς σας νοιάζει το τι παίζει και τα θέλετε όλα έτοιμα σερβιρισμένα στο πιάτο.

 

Οι Distorted Force θα μπορούσαν να είναι ο ορισμός της progressive metal μπάντας από την άποψη και μόνο των ανώμαλων ρυθμών, των πολλών αλλαγών, της μεγάλης φαντασίας που έχουν σαν δημιουργοί και φυσικά της ποτέ εφησυχάζουσας λογικής σε ότι αφορά τη μουσική τους. Επειδή όμως θεωρώ ότι η οποιαδήποτε ταμπέλα θα τους αδικούσε ολότελα, ας πούμε ότι είναι μία μπάντα η οποία με βάση το προοδευτικό στοιχείο, έχει μπολιάσει στον ήχο της πολλά στοιχεία και σε κάθε κυκλοφορία της εμφανίζεται βαρύτερη, πιό απαιτητική σαν άκουσμα και με διάφορες πινελιές εδώ κι εκεί που κάνουν το αποτέλεσμα ακόμα πιό ενδιαφέρον στο τέλος. Εδώ στο τρίτο τους άλμπουμ το οποίο πραγματεύεται ένα ενιαίο concept στιχουργικά, οι Distorted Force περισσότερο από ποτέ έχουν εξελιχθεί σε μία μηχανή παραγωγής βαρύτατης μουσικής (ακουστικά και ψυχολογικά, το άκουσμα τους δεν είναι ευχάριστης φύσης σε καμία περίπτωση) η οποία μπλέκει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο prog αισθητική, death metal όγκο και doom μουντίλα και ατμόσφαιρα στις συνθέσεις.

 

Έναν δίσκο 5 κομματιών που διαρκεί σχεδόν 58' από φύση δε θα τον πεις ούτε ευκολο - άκουστο ούτε και θα ''πιάσει'' κατευθείαν έναν ακροατή θεωρητικά... ΛΑΘΟΣ! Διότι το ''Curves Of Sidereal Cosmos'' θα σε πιάσει από τα μούτρα και θα σε στείλει αδιάβαστο αν το αντιμετωπίσεις αψήφιστα. Ειδικά αν είσαι γύρω στα 35-40+ και κάτι τέτοια λαβράκια τα ψάχνεις τόσο που γυρίζεις πέτρες ανάποδα, εδώ έχεις κάνει τέφρα και έχεις βρεί διαμαντάκι που λάμπει μέσα από τα σκατά που έχει περάσει ο καθένας από τα μέλη για να δημιουργήσει τέτοια μουσική. Γιατί είναι σίγουρο ότι για να παίζουν έτσι, τα πράγματα τους έχουν πάει πάρα πολύ στραβά κατά καιρούς. Υπέροχο ξεκίνημα με το ''Barrows Of Doom'' με άνω των 11' διάρκεια όπου και συνοψίζεται όλη η ουσία του δίσκου και μέσα του παρελαύνουν θεοί που δεν έτυχαν ποτέ αναγνώρισης αλλά πάντα ήταν ψηλά στα μάτια και βαθιά στις καρδιές του κόσμου. Πρώτοι-πρώτοι έρχονται στο νού οι Γερμανοί τεχνοκράτες Depressive Age με τον τραγουδιστή Σπύρο Εμμανουηλίδη να θυμίζει επικίνδυνα τον Jan Lubitzki των προαναφερθέντων, αλλά από την άλλη τέτοια παραπομπή πως γίνεται να μη σε γεμίσει χαρά; Επίσης υπάρχει διάχυτη η Nevermore-ίλα λόγω του τεράστιου βάρους της μουσικής τους, δεν ξέρω αν και κατά πόσο οπαδοί είναι τα παιδιά, αλλά κάτι κατεβάσματα στις κιθάρες και κάτι δίκασες σε συνδυασμό με power/prog/thrashing ρυθμούς, μόνο ο Jeff Loomis θα μπορούσε να τα είχε γράψει.

 

Προσθέστε και μία γερή δόση Αγγλικής doom/death early '90s αύρας με παλιούς Anathema (εποχής Darren White) και My Dying Bride ''Turn Loose The Swans'' εποχής να προσθέτουν σκατόψυχα συναισθήματα (και με πολύ εύστοχα χρησιμοποιημένα γυναικεία φωνητικά όσο κι όπου πρέπει) κι έχετε ένα ευφυέστατο κράμα ήχου το οποίο μόνο αδιάφορο δε σε αφήνει. Φυσικά δεσπόζουν οι τρείς μεγάλοι σε διάρκεια δυναμίτες, καθώς πλάι στο προαναφερθέν ''Barrows Of Doom'' κρατούν ανίερη συντροφιά το ομότιτλο έπος και φυσικά το σχεδόν 21' έπος ''Raven'' που κλείνει το δίσκο και σε αφήνει επιεικώς μαλάκα με την αισθητική του και τα όσα εύστοχα εμπεριέχει μέσα στις απίστευτες αλλαγές ρυθμών. Φωνητικά τα οποία γενικότερα μπορούν να παραπέμπουν σε παλιά '80s Αμερική και να γρυλίζουν σαν να θυμίζουν τεχνικές καφρομπαντάρες του παρελθόντος με τραχεία έκφραση και ξεσπάσματα που αναρωτιέσαι από πού πηγάζει τόσο νεύρο και αρνητικότητα. Εντυπωσιακό αποτέλεσμα το οποίο προφανώς και ακούγοντας το μπορώ να καταλάβω γιατί τους πήρε 4 ολόκληρα χρόνια να το δημιουργήσουν. Ενώ γενικά μετά το 2ο χρόνο γκρινιάζω προς οποιαδήποτε μπάντα δεν κυκλοφορεί δίσκο (όντας της παλιάς σχολής που πρόλαβα μπάντες να βγάζουν δίσκο κάθε χρόνο, αν όχι 2 άλμπουμ το χρόνο), εδώ το βουλώνω επιδεικτικά και χωρίς να ενθαρρύνω κανέναν να κάνει κάτι ανάλογο (είπαμε, γκρίνια), τους βγάζω το καπέλο για το τόλμημα.

 

Σπάνιο το φαινόμενο η αναμονή να ανταμείβεται τόσο πολύ και να έχει φιλτραριστεί τόσο πολύ το τελικό αποτέλεσμα πριν κυκλοφορήσει σε τελική μορφή. Δεν ξέρω τι θα γραφόταν αν μιλούσαμε για ξένο συγκρότημα και πόσες παραπάνω ευκαιρίες θα τους είχαν δωθεί να προωθήσουν τη μουσική τους, αλλά για Ελληνικό συγκρότημα μιλάμε για ένα μικρό θρίαμβο ο οποίος αξίζει να αποδοθεί και επί διθυραμβικών σχολίων, αρχικά μέσα στη χώρα μας που συνηθίζουμε να θάβουμε τα δικά μας παιδιά και εκ των υστέρων στο εξωτερικό, όπου είμαι βέβαιος ότι θα εκτιμηθεί πιο ενδελεχώς από τα ανοιχτά μυαλά που δεν έχουν Ελληνικές παθογένειες. Θα πρότεινα να τσεκάρετε το ''μικρό'' κομμάτι του δίσκου, το ''Tumulus'' προτού μπείτε στον κόσμο των Distorted Force, είναι μόλις 5μιση λεπτά και συμπυκνώνει μερικά από τα πάμπολλα στοιχεία που έχει αυτό το σίγουρα χαρισματικό συγκρότημα. Δηλώνω αρχικά εντυπωσιασμένος έχοντας δεί τα παιδιά πολλές φορές παλιότερα σε συναυλία, μπορούσες να δεις ότι κάποτε θα βγει κάτι σαν το ''Curves Of Sidereal Cosmos'', αλλά το να το ακούς καμιά 7-8 χρόνια μετά να μετουσιώνεται σε τέτοιο ηχητικό σπέρμα (δε μπορώ να το θέσω αλλιώς), σε κάνει να είσαι και χαρούμενος δις που το έκανε εγχώρια μπάντα μας. Δε μπορώ παρά να κλείσω ευχόμενος να δώσετε ευκαιρίες σε αυτό το άλμπουμ, τα παιδιά θα πρέπει να νιώθουν περήφανα για το άλμπουμ, πιστεύω περήφανα θα νιώσει και όποιος ακούει μουσική με τα αυτιά και όχι με τον κώλο όπως συνηθίζεται από πολλούς και πως αρκετοί θα ανακαλύψετε από την πρώτη ακρόαση για το τι περιπτωσάρα μιλάμε. 1000 μπράβο ειλικρινά!

 

 

---

Βαθμολογία: 87/100

 

 

Για το Rockoverdose.gr

Δημήτρης Αλόρας

 

 

 

 

https://rockoverdose.gr/portfolio-view/distorted-force-curves-of-sidereal-cosmos/

Curves of Sidereal Cosmos review METALBROTHERS.ES

DISTORTED FORCE – Curves of Sidereal Cosmos (2018)

by Pescaíto Jr

Grecia
Metal Progresivo

1. Barrows of Doom
2. Dreamworld’s Forest
3. Curves of Sidereal Cosmos
4. Tumulus
5. Raven

.

.

Thanos Pallides – Bajo
Markos Diamantopoulos – Batería
Nick Hatjigogos – Guitarra
Nikos Felekis – Guitarra
Marios Ioannides – Teclado
Spiros Emmanouilidis – Cantante

Distorted Force es un proyecto musical que nace en el 2008 en Tesalónica y en sus primeros tiempos eran una banda de metal clásico que se dedicaba a hacer versiones de Iron Maiden, Metallica y Iced Earth. En el 2010 empiezan a componer sus temas propios y lanzan al mercado su primer ep de título homónimo, un año después editan su segundo tema “A Dead Man’s Dream” con influencias de Porcupine Tree y Anathema.

En el 2012 cambian varios miembros de la formación y graban su tercer ep “Depersonalization” y a partir de este ep dejan de ser una banda instrumental y empiezan a introducir estribillos cantados a sus temas.

Este es el tercer larga duración de la banda que cuenta con colaboraciones sobre todo en las voces. No es el típico metal progresivo que emula a Symphony X, va más lejos.

Barrows of Doom es un corte muy complejo de digerir. Busca recrear una atmósfera típica de la Bay Area en los pasajes lentos del tema, fallan las voces en todo momento, ni la voz gutural ni la voz limpia son destacables, tampoco los estribillos les llevan a ninguna parte. El riff cargado de groove que está presente durante todo el tema no se escucha con nitidez, lo mejor son los cambios de ritmo donde se pasan a un Power/Thrash tirando a técnico que puede recordar a los Powermad.

Dreamworld’s Forest quiere mezclar Power Metal, Sinfónico y Power/Thrash y a esa mezcla ellos le llaman metal progresivo que de progresivo tiene más bien poco. En cuanto a la labor de los teclados, pues es más ambiental que otra cosa, no aporta nada, me recuerda al sonido típico de los Virgin Steele y se nota también mucho los orígenes de esta banda porque ese sonido de los Iced Earth sigue todavía latente en su música.

No tienen feeling compositivo alguno pese a las buenas maneras que muestran sobre todo en los solos de guitarra, el hecho más destacable del tema Curves of Sidereal Cosmos.

Hay muchos pasajes acústicos y atmosféricos a golpe de teclado. Ahí está el sentir heleno en sus composiciones, todas las bandas griegas tienen ese sonido acústico, melódico que roza lo épico en sus composiciones, lo llevan en el ADN y es otra de las características de esta banda.

Son una banda de Power/Thrash en el fondo con cierta técnica como demuestran en Tumulus. Les falta gancho, el gran problema es la combinación de voces que son casi habladas con voz gutural sin ninguna fuerza. Al final te tienes que centrar en el trabajo del bajista y del guitarrista como solista para extraerle jugo a este álbum, porque es lo más destacable.

Finaliza el trabajo con Raven, al igual que en los anteriores temas, todos son temas de larga duración, el álbum pese a solo contener cinco temas tiene una duración de 50 minutos, por ejemplo, este último tema tiene una duración de 20 minutos y se hace excesivamente largo y sin ningún gancho.

Unen bien las diferentes partes de los temas, pero la parte de los estribillos lastra por completo el resultado final y la falta de garra en la composición, se agradece que sean una banda completamente diferente pero aún así ciertamente irregular.

Feeling: 1/5
Originalidad: 4/5
Técnica: 3/5
Producción: 2/5

Puntuación: 5,5/10

 

DISTORTED FORCE - Curves of Sidereal Cosmos (2018)

by Pescaíto Jr

Greece

Progressive Metal

distorted force 11. Barrows of Doom

2. Dreamworld's Forest

3. Curves of Sidereal Cosmos

4. Tumulus

5. Raven

Thanos Pallides - Bass

Markos Diamantopoulos - Battery

Nick Hatjigogos - Guitar

Nikos Felekis - Guitar

Marios Ioannides - Keyboard

Spiros Emmanouilidis - Singer

Distorted Force is a musical project that was born in 2008 in Thessaloniki and in its early days were a classic metal band that was dedicated to making versions of Iron Maiden, Metallica and Iced Earth. In 2010 they began to compose their own songs and released their first ep with the same title, a year later they released their second song "A Dead Man's Dream" with influences from Porcupine Tree and Anathema.

In 2012 they change several members of the band and record their third ep "Depersonalization" and from this ep they stop being an instrumental band and begin to introduce sung refrains to their songs.

This is the third long duration of the band that has collaborations especially in the voices. It is not the typical progressive metal that emulates Symphony X, it goes further.

Barrows of Doom is a very complex cut to digest. It seeks to recreate a typical atmosphere of the Bay Area in the slow passages of the subject, the voices fail at all times, neither the guttural voice nor the clean voice are remarkable, nor the refrains take them anywhere. The loaded riff of groove that is present throughout the whole song is not heard clearly, the best are the changes of rhythm where you pass a Power / Thrash shooting technician that can remember the Powermad.

Dreamworld's Forest wants to mix Power Metal, Symphonic and Power / Thrash and to that mix they call it progressive metal that of progressive has rather little. As for the work of the keyboards, it is more environmental than anything else, it does not contribute anything, it reminds me of the typical sound of the Virgin Steele and it is also very noticeable the origins of this band because that sound of the Iced Earth is still latent in his music.

They do not have any compositional feeling despite the good manners they show especially in guitar solos, the most remarkable fact of the Curves of Sidereal Cosmos theme.

There are many acoustic and atmospheric passages at the touch of a keyboard. There is the feel of Hellenic in their compositions, all the Greek bands have that acoustic, melodic sound that rubs the epic in their compositions, they carry it in the DNA and is another of the characteristics of this band.

They are a Power / Thrash band in the background with some technique as shown in Tumulus. They lack hook, the big problem is the combination of voices that are almost spoken with a guttural voice without any force. In the end you have to focus on the work of the bass player and guitarist as a soloist to extract juice from this album, because it is the most remarkable.

Ends the work with Raven, as in the previous issues, all are long-term issues, the album despite only containing five songs has a duration of 50 minutes, for example, this last theme lasts 20 minutes and is It is excessively long and without any hook.

They join well the different parts of the songs, but the part of the choruses completely weighs the final result and the lack of claw in the composition, it is appreciated that they are a completely different band but still certainly irregular.

Feeling: 1/5

Originality: 4/5

Technique: 3/5

Production: 2/5

Score: 5.5 / 10

 

 

http://metalbrothers.es/criticas/criticas-internacionales/distorted-force-curves-of-sidereal-cosmos-2018/