Συνέντευξη: Νίκος Φελέκης (Distorted Force)

Μια συνέντευξη στο περιοδικό Sacrament που κυκλοφόρησε μόνο σε έντυπη μορφή.

Πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2014 και συμπεριλαμβάνεται στο τεύχος Ιανουαρίου 2015.

Zine: Φίλε Νίκο, δώσε μας ένα μικρό βιογραφικό των DISTORTED FORCE…
Καλησπέρα Γιώργο. Ξεκινήσαμε ουσιαστικά το 2008 με heavy metal επιρροές τότε. Το 2010 γράψαμε ένα ομώνυμο demo, το 2011 και '12 ακολούθησαν δύο EP αντίστοιχα, και το 2013 είχαμε έτοιμο το πρώτο full length album με πιο progressive ύφος. Πριν από ένα μήνα περίπου (Νοέμβριος '14) ολοκληρώθηκε το δεύτερο full length “Taken by Force”. Όσο αφορά τα live, τα τελευταία έξι-εφτά χρόνια που είμαστε ενεργοί έχουμε παίξει σε διάφορα μαγαζιά σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Γιάννενα και Κύπρο.

Zine: Πως και αποφασίσατε αυτό το όνομα για τη μπάντα σας?
Είχαμε πάει για κρασιά μετά από μια πρόβα και ψάχναμε να βρούμε όνομα. Ο τότε ρυθμικός μας κιθαρίστας επέμενε να κοτσάρει την κατάληξη “... Force” σε οτιδήποτε κι αν λέγαμε. Ένας φίλος της μπάντας πρότεινε το “Distorted” ως απλό κι ωραίο, και προέκυψε το “Distorted Force”. Κανένα βαθύτερο νόημα.

Zine: Σε ποιο χώρο κινείται η μουσική σας και ποιες είναι οι μουσικές σας επιρροές?
Σαν σύνολο μας ενδιαφέρει πολύ ο progressive χώρος αν και ο καθένας ατομικά δεν έχει μόνο prog ακούσματα. Εκτός από τις κύριες επιρροές των Dream Theater, Fates Warning και Psychotic Waltz, έχουμε πάρει στοιχεία και από μπάντες όπως Savatage, Iced Earth, Nevermore, Control Denied.. μέχρι και τελείως μελωδικά και γλυκανάλατα σχήματα τύπου Anathema (από το Alternative 4 κι έπειτα). Παρ΄ όλα αυτά όλοι είχαμε πάντα τον κοινό παρονομαστή του παλιού καλού παραδοσιακού heavy metal, με το οποίο και ξεκινήσαμε άλλωστε.

Zine: Πες μας μερικά πράγματα για τις 4 παλαιότερες κυκλοφορίες του γκρουπ σας?
Πρώτη φορά αποφασίσαμε να ηχογραφήσουμε το 2010. Ένα demo με τρία δικά μας κομμάτια και τρεις διασκευές (Danzig, Black Sabbath και Dio). Με γυναικεία φωνητικά τότε. Το ίδιο ακριβώς σχήμα είχαμε και ένα χρόνο αργότερα όταν γράψαμε το Dead Man's Dream. Ότι πιο μελωδικό και ατμοσφαιρικό έχουμε κάνει. Αργότερα, και επειδή το line-up είχε αλλάξει πολύ, το επόμενο EP ήταν εμφανώς βαρύτερο με κλασσικά heavy riff και αντρικά brutal φωνητικά. Στη συνέχεια προσθέσαμε πλήκτρα και δεύτερο τραγουδιστή, ενώ παράλληλα άλλαξε η θέση του μπασίστα. Το Fields in Desolation το οποίο ηχογραφήθηκε μετά από αυτές τις αλλαγές ήταν η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά.

Zine: Ποια ήταν η ανταπόκριση που είχατε από το Metal κοινό αλλά και από το Metal τύπο γενικά?
Με τον metal τύπο δεν είχαμε ιδιαίτερα πολλές επαφές. Υπήρξαν ανά τα τελευταία χρόνια μερικά sites, blogs και webzins που ενδιαφέρθηκαν να ασχοληθούν με τη μπάντα ή με την εκάστοτε νέα μας δουλειά, αλλά απ΄ ότι έχουμε καταλάβει, πέρα από κάποιες εξαιρέσεις, τα περισσότερα αρκούνται σε ένα σύντομο περιγραφικό review ή σε ένα post για το επόμενο live. Μια συνέντευξη σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό στην Λεμεσό της Κύπρου ήταν μια καλή ευκαιρία που μου έρχεται τώρα στο μυαλό, να έρθουμε σε επαφή με τους τοπικούς metal ακροατές. Ένας ραδιοφωνικός παραγωγός στο Fort Worth του Texas επίσης για κάποιο περίεργο λόγο μας ζήτησε μάλιστα μέσω facebook, permission για να μας παίξει. Πέρα από αυτά οι σχέσεις μας με τα metal μέσα ενημέρωσης είναι τυπικές και περιστασιακές. Η ανταπόκριση από το metal κοινό τώρα είναι αρκετά καλή αν σκεφτείς ότι η συντριπτική του πλειοψηφία δεν πολυενδιαφέρεται για τον progressive χώρο. Ούτως η άλλως η ευρύς αποδοχή θα ήταν ένα καλοδεχούμενο αποτέλεσμα, δεν είναι όμως ο στόχος, γιατί πολύ απλά δεν θέλουμε να παίξουμε τη μουσική που συνήθως το πετυχαίνει αυτό.

Zine: Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε η νέα σας δουλειά “Taken By Force”. Μιλήστε μας λίγο γι’ αυτή τη κυκλοφορία?
Το “Taken by Force” ήταν ο πιο δύσκολος δίσκος που ηχογραφήσαμε ποτέ. Όχι μόνο επειδή τα κομμάτια ήταν από μόνα τους πιο απαιτητικά, αλλά και η ίδια ή μπάντα ήταν σε μια δύσκολη περίοδο. Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων δεν είχαμε ρυθμικό κιθαρίστα με αποτέλεσμα να πατήσω εγώ και τα ρυθμικά κανάλια, κάτι το οποίο ήταν εξουθενωτικό. Η μπασίστριά μας μένει μόνιμα στη Νάουσα και λόγω συχνών live στα τοπικά μαγαζιά την περασμένη σεζόν, ήταν δύσκολο να πηγαινοέρχεται Θεσσαλονίκη. Ο πληκτράς μας έπρεπε να βρίσκεται στη Χαλκίδα τους περισσότερους μήνες του χρόνου, και σαν να μην έφταναν αυτά, για επαγγελματικούς λόγους, και ο ένας μας τραγουδιστής στην Αθήνα. Θα σου πω μόνο ότι ξεκινήσαμε να γράφουμε Φεβρουάριο, και πήραμε το album στα χέρια μας τον Νοέμβριο. Ευτυχώς νιώθουμε ότι άξιζε τον κόπο. Ήταν πολύ όμορφο το συναίσθημα ότι παρά όλες τις αντίξοες συνθήκες το φέραμε εις πέρας.

Zine: Τι ετοιμάζετε για τη συνέχεια?
Αυτόν τον καιρό δουλεύουμε το επόμενο album. Υπολογίζουμε να είναι έτοιμο στις αρχές του 2016 με τον τίτλο “Curves of Sidereal Cosmos”. Όσο προχωρούν οι πρόβες ενθουσιαζόμαστε όλο και περισσότερο με την ανάπτυξη και τελική διαμόρφωση των κομματιών. Αποφασίσαμε να επενδύσουμε περισσότερα στην παραγωγή προκειμένου να βγει όπως το έχουμε σχεδιάσει. Αν μπορούμε να προβλέψουμε κάτι για αυτό το album είναι ότι σίγουρα δεν θα έχει καμία απολύτως σχέση με οτιδήποτε έχουμε γράψει στο παρελθόν. Σχεδόν πάντα φλερτάραμε με τον συνθετικό πλουραλισμό, αλλά τώρα θα υπερβάλουμε, και αυτό μας ικανοποιεί.

Zine: Ποια είναι η γνώμη σας για την Ελληνική Heavy Metal σκηνή σήμερα?
Η Ελληνική Heavy Metal σκηνή βρίσκεται σε εξαιρετικό επίπεδο. Υπάρχουν πολλές και καλές μπάντες εντός και εκτός μεγαλουπόλεων. Ίσως όσο πιο μικρή είναι η πόλη, τόσο λιγότερα stage έχει αλλά συνήθως οι μπάντες βρίσκουν πάτημα να κάνουν το κομμάτι τους. Όσο το underground απομονώνεται, δεν ατροφεί. Κάθε άλλο. Αφορά μια μουσική με μια απέραντη παλέτα συναισθημάτων αλλά με καμβά την οργή και την έκρηξη. Μπορεί το πουστρο-pop mainstream lifestyle να μεσουρανεί, ωστόσο βασίζεται σε μόδες, promotion, αποχαύνωση, υψηλά budget... όχι πως όλα αυτά δεν πέρασαν και δεν περνούν από το metal, αλλά δεν βάσισε ποτέ την ύπαρξή του σε αυτά, και αυτό είναι που κάνει ειδικά το underground άτρωτο. Για αυτό κατά πάσα πιθανότητα η metal σκηνή να είναι σε ένα διαρκές καλό επίπεδο, ακλόνητο από το χρόνο.

Zine: Τι είναι αυτό που θα θέλατε να λάβουν οι Metal ακροατές από τη μουσική των Distorted Force?
Όσο το δυνατόν μεγαλύτερου εύρους έκφραση. Από όσα περισσότερα χρώματα της παλέτας που προαναφέραμε. Μουσικά τουλάχιστον γιατί στιχουργικά υπάρχει ένα storyline δύσκολο να ακολουθήσεις χωρίς να έχεις μια γεύση από τα prequel. Αλλά ακόμα και από τις concept θεματολογίες μπορεί να δεχθεί ο ακροατής κάποιον συναισθηματικό παλμό. Από τη στιγμή που οι λέξεις και οι φωνητικές γραμμές δημιουργούν την ατμόσφαιρα που θέλουμε, στιχουργικά δεν μας ενδιαφέρει τίποτε άλλο. Αλλά όλο το παιχνίδι για μας είναι στη μουσική και όχι στους στίχους.

Zine: Ποια είναι τα προβλήματα που έχετε αντιμετωπίσει μέχρι στιγμής ως μπάντα?
Ένα και δύο? Πέρα από προβλήματα υγείας που ταλαιπωρούσαν για σχεδόν δυο χρόνια ένα μέλος μας, εγώ τον Αύγουστο του 2012 έπαθα τενοντίτιδα και να φανταστείς ότι ακόμα έχω ενοχλήσεις. Το ελλιπές line-up μας έχει απασχολήσει επίσης πάρα πολλές φορές. Το οικονομικό θέμα ήταν πάντα πρόβλημα. Αν και πλέον βρήκαμε τρόπο να το μετριάσουμε κάπως (το “ταμείο της μπάντας” ήταν η καλύτερη ιδέα που είχαμε μέχρι σήμερα). Οι στρατιωτικές και επαγγελματικές υποχρεώσεις. Προβλήματα απόστασης. Με παλιότερα μέλη είχαμε θέματα συμπεριφοράς και συνέπειας. Σε περιόδους προσαρμογής καινούριων μελών δυσκολευόμασταν στο κομμάτι της οργάνωσης και όλα τα γνωστά παιδέματα που έχουν οι περισσότερες μπάντες. Από αυτά λοιπόν, μέχρι και πολλά διάφορα μικρά περιστατικά που έτυχε να μας τραβήξουν πίσω για λίγο καιρό (όπως για παράδειγμα μια παλιά μας μπασίστρια να σπάσει τη μύτη της μέσα στην πρόβα γιατί “δεν είδε την πόρτα”).

Zine: Ποια είναι τα πέντε γκρουπ που κατά την γνώμη σας ξεχωρίζουν σήμερα στην εγχώρια Heavy Metal σκηνή?
Bedlam, Crimson Vibes, Julian's Lullaby, Mexicocaine, Damnation Project.

Zine: Με ποιο μεγάλο ξένο Metal γκρουπ θα θέλατε να παίξετε μαζί σε ένα live?
Dream Theater.

Zine: Ποια είναι η γνώμη σας για τη χρήση του Διαδικτύου σήμερα από όλο το Metal ακροατήριο αλλά και από τα Metal σχήματα? Πόσο νομίζετε ότι βοηθάει ή όχι την όλη φάση?
Η κοινωνική δικτύωση πάνω στο metal δεν κάτι ούτε καλό ούτε κακό. Είναι απλά ένα μέσο. Από τη μια μπορείς αξιοπρεπώς να ενημερώνεις για τα νέα της δουλειάς σου για όσους τυχαίνει να ενδιαφέρονται, και από την άλλη μπορείς να spamάρεις όλο τον κόσμο, πρήζοντας τους τα αρχίδια και να καταλήγεις μπλοκαρισμένος από χίλια δυο άτομα. Αυτό ήταν ξεκάθαρο από την αρχή των χώρων δικτύωσης. Το πρόβλημα είναι η εμμονή με την ανταπόκριση του έργου σου. Είτε μεταφραζόμενη σε likes, είτε σε views, είτε σε followers, είτε σε subscribers. Οι ισότοποι προφανέστατα έχουν αντιληφθεί την ματαιοδοξία της πλειοψηφίας των καλιτεχνίσκων και χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό σου προσφέρουν την επιλογή να αγοράσεις like, η plays η οτιδήποτε (βλ. ReverbNation, Facebook κλπ.). Κάτι που προφανώς δεν θα έχει καμία επαφή με την πραγματική απήχηση του έργου. Από τη μεριά του metal ακροατηρίου είναι ένας παράδεισος της πληροφορίας. Μπορούν να βρουν ότι σκατά θέλουν χωρίς να χρειαστεί να τρέχουν σε δισκάδικα και να περιμένουν παραλαβές, ούτε να δίνουν μια περιουσία για δεκάδες δίσκους η οποία θα καταλήξει στην τσέπη την εταιρίας που εκπροσωπεί τη μπάντα. Ακόμα κι αν αυτή δεν ανεβάζει ανοιχτά τα κομμάτια της και θέλει να τα πουλήσει, όλες οι διαδράσεις γίνονται άμεσα. Ο fan επικοινωνεί με τη μπάντα, πληρώνει, ακούει. Ούτε εταιρίες, ούτε λοιποί μεσάζοντες. Εν κατακλείδι φαίνεται ότι μάλλον η ζυγαριά γέρνει προς τα καλά στοιχεία της internetικής δικτύωσης, τουλάχιστον όσο αφορά το metal.

Zine: Πιστεύετε πως η φυγή στο εξωτερικό είναι ο μόνος τρόπος ώστε ένας ταλαντούχος Έλληνας Metal μουσικός να διεκδικήσει αυτά που του αξίζουν?
Όχι. Υπάρχουν ελληνικές μπάντες που διέπρεψαν μέσα κι έξω από τη χώρα τους. Η ουτοπία πως με το που θα περάσει κάποιος τα σκανδιναβικά ή αμερικάνικα σύνορα θα συναντήσει έναν κόσμο παρόμοιο του Metalocalypse είναι απλά μια δικαιολογία. Σαφώς υπάρχουν τεράστιες υποδομές σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες και λίγες αμερικάνικες πολιτείες αλλά μην ξεχνάμε ότι πραγματικά κουμάντο κάνουν οι εταιρίες, οι οποίες δεν έχουν ουσιαστικά σημαία, ούτε τις ενδιαφέρουν τι χρώμα έχουν τα λεφτά που έρχονται. Αν το υλικό σου και εσύ ο ίδιος αναλογείς σε υψηλά μουσικά βιομηχανικά standars, θα βρει τρόπο να σε χώσει σαν βελόνα στο πετσί κάποιου fanbase κάποιας αγοράς. Από όπου και να είσαι, και από όπου και να είναι η εταιρία. Ποσώς την ενδιαφέρει από τη στιγμή που, είτε επειδή είσαι εμπορικός, είτε επειδή αυτό που κάνεις το κάνεις καλά, της επιφέρεις κέρδη. Σίγουρα η δράση και η κινητικότητα της εξαρτάται από το μέγεθός της, αλλά σε μια ελεύθερη αγορά, δεν σε υποχρεώνει κανείς να υπογράψεις με ελληνική δισκογραφική. Αν είσαι ο νέος Malmsteen και αξίζεις υψηλό και σοβαρό representation, λόγω του επιχειρησιακού ανταγωνισμού, θα το έχεις, ανεξαρτήτου χώρας καταγωγής.

Zine: Τι είναι αυτό που κάνει μια Ελληνική Metal μπάντα να θέλει να δημιουργήσει μουσική, όταν γνωρίζει πως κινείται στα όρια μίας χώρας που δεν δημιουργεί προϋποθέσεις στα συγκροτήματά της να ξεχωρίσουν?
Ακριβώς αυτό. Η ανάγκη του να γράψεις αυθόρμητα χωρίς να σε ενδιαφέρει αν θα πάρεις ενέργεια πίσω. Χωρίς να σε ενδιαφέρει αν θα πουλήσεις μισό δίσκο. Αυτό είναι που ξεχωρίζει το έργο από το προϊόν. Να μην σε νοιάζει να πετύχεις εμπορικά. Είναι η ανάγκη να πεις με τον τρόπο σου ότι ο κόσμος είναι νευρωνικά νεκρός και άρρωστος, και ότι η ασθένεια αυτή είναι κολλητική. Το έργο σου είναι αυτό που σου δίνει ανοσία.

Zine: Τι σημαίνει ο όρος: Heavy Metal για τα μέλη της μπάντας σας?
Heavy Metal για μας είναι όσα περάσαμε μαζί σαν μπάντα.

Zine: Δημιουργήστε το super Metal γκρουπ της αρεσκείας σας με μουσικούς από διάφορα ξένα Metal σχήματα?
Από τους εν ζωή μουσικούς το current line up των Dream Theater είναι ιδανικό ακόμα και για all time classic δεδομένα. Από τους μακαρίτες θα είχε ενδιαφέρον ένα supergroup με Chuck Schuldiner, Cliff Burton, Dimbag Darrel και Witold Kieltyka.

Zine: Φτάσαμε στο τέλος φίλε Νίκο … κλείστε με ότι άλλο θέλετε να προσθέσετε…
Κατά αρχάς Γιώργο θέλουμε σαν μπάντα να ευχαριστήσουμε εσένα.
Κλείνουμε ευχαριστώντας επίσης όσους μας στήριξαν στην υπερπροσπάθεια του τελευταίου χρόνου να συνεχίσουμε.

Prog on...