Καλησπέρα παίδες. Η τελευταία Παρασκευή του Αυγούστου ,και
συνάμα η τελευταία
καλοκαιρινή πανσέληνος (άσχετο), μας βρίσκει ταμπουρωμένους
στην οχτώμπαλλα με line-up που
κατεβάζει οικοδομές.
Poison Strike:
Κάποτε (πριν από πολύ πολύ καιρό) είχα ξαναbloggaρει τους Strike και τους είχα
θάψει χιλιόμετρα κάτω απ’ τη γη. Πέρα από 2-3 wtf συμβάντα ήταν πάρα πολύ καλοί.
Χαοτική διαφορά με την τελευταία φορά που τους είχα δει. Δεθήκανε και βελτιωθήκαν
σε τεράστιο βαθμό. Άσχετα αν αυτό που κάνουν είναι metal η όχι ( ο
διαχωρισμός metal και core οικογένειας γίνεται καθαρά για πρακτικούς λόγους) , σε αυτό
που κάνουν, είναι καλοί. Το Waking the Demon από BFMV συγκράτησα από διασκευές. Έπαιξαν και κάμποσα δικά τους. Ένα
μάλιστα αφιερώσανε «στις καριόλες τις πρώην» (jesus christ). Κλείσανε με ένα κομμάτι
το οποίο ήταν μια κακιά αντιγραφή του Roads to Nowhere από Distorted Force με
στοίχους. Μετά που τελειώσανε το set-list ο κιθαρίστας τους έπαιξε ένα solo με όλες τις τεχνικές που είχε μάθει
τον τελευταίο χρόνο στο ωδείο και το αφιέρωσε στον leadά των Force. WTF?
Soultrap:
Η καλύτερη μπάντα της βραδιάς. Thashάδικα συνθήματα γηπεδικού χαρακτήρα,
mosh-pits και ένα wall of death. ΤΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ. Μετά που
τελειώσανε ένας τύπος τους έκλεισε για livάκι τον Νοέμβριο. Γαμήσανε φίλε αναγνώστη. Ακούστηκαν διασκευές
από Testament, Coroner, Sodom, Exodus και γενικότερα
ήταν ένα μάθημα για το τι σημαίνει old school. Αυτό που ξεχώρισε απίστευτα πολύ ήταν η φωνή (Μήτσο-ζούμε-σε
τσόντα να σε δούμε). Από τις αγαπημένες μου thrash φωνές και δεν μιλάω μόνο για τον
ερασιτεχνικό χώρο. Τώρα ετοιμάζουν δική τους δουλειά. Επίσης αλλάζουν όνομα. Το
ιστορικό όνομα Soultrap
(s.2007) αλλάζει και γίνεται
Bedlam. Όχι τίποτα, να
ξέρετε πώς να τους βρείτε.
Razeblunt:
Ο drummer των Atom (ex. Xa-Mosh)
ήταν πίσω από το kit και θα μπορούσε να χρεώνει ξεχωριστά μιας και παρέδιδε μαθήματα
drums. Pantera κατάσταση
με πιο deathcore φωνητικά. Groove-Thrash θα
το χαρακτήριζα. Απ’ ότι άκουσα παίχτηκε θέμα με τον μπασίστα τους και έτσι ο ένας
από τους κιθαρίστες κάλυψε τη θέση. Κανείς δεν πήρε χαμπάρι μιας και το παλικάρι
έπαιζε πολύ καλά. Πανέμορφες και ιδιοφυέστατες συνθέσεις. Για κλείσιμο δανείστηκαν
τον έναν από τους δύο τραγουδιστές των Force και χτυπήσανε ένα Laid to Rest, έτσι ρε παιδί μου, για
να αφήσουμε τα κόκαλα μας εκεί.
Distorted Force:
Οι Force είχανε να κάνουν live γενικότερα από το Δεκέμβριο και στη
Θεσσαλονίκη από τον προηγούμενο Οκτώβριο. Το καλό πάντως είναι ότι ξανασταθήκανε
στα πόδια τους μετά από χίλια στραβοπατήματα. Ακούσαμε σχεδόν ολόκληρα τα δύο
τελευταία EP καθώς και μία διασκευή (Holy Diver). Σε αξιοπρεπές επίπεδο βρισκόντουσαν αν αναλογιστεί κανείς
ότι ήταν για πολύ καιρό “στον πάγκο” όσο αναφορά τα live. Σαν να βάρυνε κάπως αυτή η μπάντα
(μιλώντας πάντα για τον ήχο). Τραγούδια που ήτανε σοβαρότατο must σε
παλιότερα live (Fear of the Dark, Storyteller Upon My Grave, Turn the Page e.t.c.) δεν ακούστηκαν. Τη
θέση τους πήραν τα κομμάτια της τελευταίας τους δουλειάς. Επόμενο πιστεύω. Αλλαγές
στη μπάντα, αλλαγές και στον ήχο. Μια
χαρά τα πήγαν λοιπόν και οι Force και έτσι έκλεισε όμορφα μια όμορφη βραδιά. Όλοι έμειναν ευχαριστημένοι
και όλοι συζητούσανε πότε θα ξανακανονιστεί καμιά τέτοια φάση. Μια βραδιά για
να θυμόμαστε.
